Czemu krótkie pogawędki są dzisiaj tak rzadkie?

Interesujący · Gość

Cześć wszystkim.

Jestem młodym człowiekiem, mam 17 lat i... mam dziewczynę. Ale Nie przyszedłem tutaj się o tym chwalić.
Około godzinę przed tym jak to piszę, spotkała mnie bardzo prosta sytuacja. By ją dobrze zrozumieć, trzeba wspomnieć, że pochodzę z małej miejscowości, gdzie o godzinie 23:30 ludzi spotyka się raczej rzadko. Do rzeczy: Wychodząc z ostatniej już lini komunikacji, skierowałem się w stronę parkingu. Przede mną szła dziewczyna, która wysiadła z tego samego autobusu. Dookoła nie było nikogo. Szliśmy we dwójkę niemal w dwuosobowym rzędzie. Poczułem się dziwnie, jako że jestem raczej rozmownym człowiekiem. Pomyślałem: "Czemu by w tym krótkim, minutowym spacerku nie odezwać się słówkiem do niej?" Po tym jednak przyszły mi myśli: " Ale po co? Nie chcę żeby ktoś coś sobie wyobrażał, że może jednak moim celem nie jest tylko krótka pogawędka." A była taka szansa. Wiadomo, nie 100%-towa, ale była!
W rezultacie do naszych celów dotarliśmy milcząc (A przynajmniej ja). Po tym doszedłem do wniosku, że gdybym był singlem, na pewno inicjowałbym o wiele więcej krótkich pogawędek z nieznajomymi, bo miałbym to w nosie, co ktoś myśli.

Tutaj zwracam się z pytaniem do uczestników forum: Czy to, co sobie pomyślałem było słuszne? Jeśli tak, to dlaczego tak jest, że krótkie pogawędki mogą sprawiać u obu rozmówców odmienne odczytanie intencji ich rozpoczęcia? Dlaczego nie mogą one być po prostu miłymi krótkimi pogawędkami? Czy ludzie w starszym ode mnie wieku też w tej sytuacji mogliby dojść do podobnego wniosku?

Wychodzi na to, że taka z pozoru prosta sytuacja stała się dla mnie tak trudna, że nie potrafię sam sobie odpowiedzieć na postawione pytania, więc zwracam się do Was. Bardzo mnie ciekawi co wymyślicie!
Pozdrawiam!